‘We zijn blij elkaar weer te zien’

Op 9 december 2022 vond in de Gasfabriek in Deventer een inspiratiedag voor locatiecoördinatoren, gedragskundigen, regiocoördinatoren en medewerkers van het centraal bureau plaats. “Eindelijk”, verzuchten veel deelnemers, want door corona was de laatste inspiratiedag alweer drie jaar geleden. Bij de JP vinden we dit soort dagen belangrijk. Omdat dingen beter worden als je ze sámen doet. En dat begint met ontmoeten. “Elkaar kennen maakt dat we kunnen groeien en bloeien.”

Het gonst en bruist in de prachtige hoge, lichte zaal van de Gasfabriek. Ruim 250 collega’s vieren dat ze eindelijk weer bij elkaar kunnen komen. Want dat is het gevoel dat overheerst. “Vóór corona kwamen we twee keer per jaar bij elkaar”, vertelt locatiecoördinator Karin. “En toen drie jaar niet. Ik ben zó blij dat het weer kan!” Locatiecoördinator Sandra staat naast haar. “Karin en ik kennen elkaar, we werken veel samen. Maar hier zijn de gesprekken heel anders. Normaal gaat het over praktische dingen. Hier kunnen we het over waarden en inspiratie
hebben.”

Tijd maken voor inspiratie
Locatiecoördinator Bibi en regiocoördinator Gerjanne hebben de inspiratiedag mede georganiseerd. “De voorbereiding was al leuk”, zegt Gerjanne als ze de bijeenkomst opent. “Door al die jaren corona heeft veel stilgelegen. Wat overigens niet betekent dat het ons niets heeft gebracht. Integendeel, we hebben dingen geleerd en bedacht waar we anders nooit opgekomen waren. Maar we zijn blij elkaar weer te zien.” Wat heb jij nodig om medewerkers en cliënten goed te ondersteunen, vraagt ze de deelnemers. Om alle processen goed te laten verlopen? “Eén van de dingen is inspiratie. Dat was lastig tijdens corona. Nu gaan we daar weer tijd voor maken.”

Ontmoeting stimuleren
“Dingen samen doen, daar worden ze beter van”, vervolgt Gerjanne. “Daarom stimuleren wij ontmoeting. Want elkaar kennen maakt dat we kunnen groeien en bloeien. Daar hoort ook goed naar elkaar kijken bij, maar daarover vertelt Bibi zo meer.” De JP laat zich ook graag door mensen van buiten inspireren. “De ouders van onze cliënten bijvoorbeeld. Die helpen ons goed te kijken naar hun kind. Maar inspiratie mag ook uit een bredere kring komen. Daarom hebben we voor vandaag een gastspreker uitgenodigd.”

Persoonlijke waarden
Maar eerst vertelt Bibi hoe zij veertien jaar geleden, kersvers bij de JP, versteld stond dat veel collega’s al meer dan tien jaar bij de organisatie werkten. “Wie blijft er nou zo lang hangen?”, lachte ze. Inmiddels hoort ze zelf ook tot de oudgedienden. “Dat komt doordat de waarden van de organisatie aansluiten bij mijn persoonlijke waarden. Ik voel me hier thuis. En ik kreeg ruimte om mezelf te ontwikkelen. Mijn coördinator heeft altijd met oprechte aandacht naar mij gekeken. Dat geeft vertrouwen, waardoor je vanzelf mooie stappen gaat zetten.” Ze vraagt alle aanwezigen om even door hun persoonlijke foto’s te scrollen op hun telefoon. “Welke foto trekt jouw aandacht? En waarom? Vertel jouw buurvrouw of -man welke persoonlijke waarden je in de foto ziet.” Zo staan ieders persoonlijke waarden alvast ‘aan’

Lessen van de Stoïcijnen
Hoe mooi is het dan dat één van de topwaarden van gastspreker Mark Tuitert – de schaatser inderdaad – ‘diepe connectie met andere mensen ervaren’ is. Met ‘gedrevenheid’ op de tweede plek. Dat sluit wel heel mooi aan bij de JP. Hij neemt de deelnemers mee in de Stoïcijnse filosofie, aan de hand van zijn Olympische schaatscarrière. “De wereld van topsport is heel zwart-wit. Want het gaat maar om één ding: winnen.” Mark doet dat met vallen en opstaan. De Stoïcijnen ontdekt hij in 2002. “Ik ben 20 en sta niet op de Olympische Spelen, maar lig de hele winter ziek op de bank. Ik ben zwaar overtraind, ik lees en reflecteer veel. Bij de tweede-eeuwse Romeinse keizer Marcus Aurelius, een Stoïcijn, lees ik ‘wat een obstakel is, wordt een hulpmiddel, en wat je verhindert een bepaalde weg in te slaan, wordt een richtingwijzer’. Dat inspireert me.”

Het leven een puzzel
Ook in 2006 mist Mark de Olympische Spelen. Vlak voor zijn laatste kans – Vancouver 2010 – moet hij nog één puzzelstukje oplossen. “Ik geloof dat het hele leven een puzzel is. Groeien, bloeien, jezelf ontwikkelen: je moet de puzzelstukjes die je tegenkomt leren leggen. Ook de samenwerking in het team is een puzzel.” Vier jaar lang traint het team met elkaar. “We schaatsen regelmatig in een treintje. Zo houd je elkaar uit de wind en help je elkaar omhoog.” Het puzzelstukje dat Mark dan nog moet leggen, is de relatie met zijn vader. Sinds de scheiding van zijn ouders heeft hij hem niet meer gesproken. Een uitspraak van de Stoïcijn Epictetus helpt hem op weg: ‘niet de dingen zelf maken de mensen van streek, maar hun denkbeelden erover’. “De Stoïcijnen dagen je uit om je eigen oordeel te bevragen. Ik besluit mijn vader niet langer te veroordelen, maar hem vragen te stellen.”

Wat in onze macht ligt
In Vancouver wint Mark goud op de 1500 meter. “Vlak voor de race denk ik ‘wat als het mislukt? Is het alles dan waard geweest?’. Het antwoord is ‘ja, ik heb alles wat ik heb meegemaakt nodig gehad om hier te komen’.” Ook hier biedt een uitspraak van Epictetus inzicht: ‘de werkelijkheid is in twee categorieën te verdelen: dat wat wel in onze macht ligt en dat wat niet in onze macht ligt’. “Je instelling of mindset is dus van doorslaggevend belang.

Treintje rijden
Mark vraagt de deelnemers wat ze uit zijn verhaal meenemen. “Treintje rijden!”, klinkt het. “Op elkaar letten en met je team hetzelfde rondje rijden. Zodat iedereen een fijne dag heeft.” “Iets minder oordelen en iets meer zelfreflectie”, zegt een ander. “De goede vragen stellen”, noemt weer een ander. “Precies”, zegt Mark. “Als je iemand écht wilt begrijpen, moet je je oordeel achterwege laten en de goede vragen stellen. Dan krijg je mooie gesprekken.

Verbinding met collega’s
Na de lunch voeren de deelnemers in groepjes opdrachten bij elk van de zes waarden van de JP uit. Zoals bij ‘leervermogen’ een dier noemen dat een eigenschap heeft die ze graag willen ontwikkelen. “Ik hoor altijd dat ik te bescheiden ben, dus ik kies voor de brutale aap.” Of elkaar een compliment geven bij ‘aanspreekbaarheid’ en vertellen uit welke dagelijkse handelingen blijkt dat ze betrouwbaar zijn bij ‘vertrouwen’. Zo zijn er nog drie opdrachten. En dan is er nog ruim tijd om met elkaar te praten. Gelukkig maar, want locatiecoördinator Annelies wil graag weten hoe iedereen de coronatijd doorgekomen is. “Ik vind verbinding met collega’s heel belangrijk. Gelukkig vonden we daar tijdens corona ook wel manieren voor. Teams, Skype, bellen, mailen, appen, we deden het allemaal. Dat vind ik echt ‘des JP’s’. We passen ons aan de omstandigheden aan. En nu samenkomen weer kan, doen we dat ook.”

Het JP-gevoel terug
“Maar dit wat we hier nu hebben, lukt toch niet via Teams”, vindt bestuurder Tanja. Marlies en Nicole van het centraal bureau hebben het JP-gevoel terug. “Dat was een beetje weggeëbd, maar is er weer helemaal. Daar worden we blij van.” Locatiecoördinator Chris wordt blij van het verhaal van Mark Tuitert. En dat hij zijn collega’s weer kan treffen. “Natuurlijk hebben we in kleinere setting al wel ontmoetingen gehad. Maar dan kom je toch vooral mensen die je al kent tegen. Nu spreek ik ook anderen. Dat maakt dagen als deze zo waardevol.”