Nieuw: ‘Je eerste jaar bij de JP’! Dit speciale programma stoomt nieuwe medewerkers klaar voor eigenaarschap over hun eigen ontwikkeling. Want daar hebben ze wel een goede basis voor nodig, zoals kennis van onze organisatie en van hoe wij werken. In het najaar van 2022 kijken gespreksleiders en procesbegeleiders terug: hoe ging het? En wat kan beter? Op dat moment hebben vier groepen nieuwe medewerkers het programma doorlopen.
‘Je eerste jaar bij de JP: een terugblik’
‘Je eerste jaar bij de JP’ bestaat uit zes online bijeenkomsten van twee uur. De gespreksleiders zijn collega’s vanuit de hele JP. Daarnaast is bij elke bijeenkomst een procesbegeleider aanwezig. Die volgt een groep van de eerste tot en met de zesde bijeenkomst. De nieuwe medewerkers gaan achtereenvolgens in gesprek over: ‘de JP’, ‘vraaggericht werken’, ‘de dynamische driehoek’, ‘bespreekbaar maken van seksualiteit’, ‘geef me de 5’ en ‘jouw ontwikkeling’.
Steeds bijschaven
Kim, Lisanne en Nienke voerden de gesprekken over ‘de dynamische driehoek’. Ze maakten van tevoren een eigen programma. Om dat vervolgens ook weer samen aan te passen. “We moesten het wel bijschaven”, zegt Kim. Nienke leidde de eerste bijeenkomst. Zij vond het best lastig om een gesprek op gang te krijgen. “Daarom zijn we de tweede keer begonnen met een filmpje. Dan kun je daar vragen over stellen. Dat werkte beter.” “En we gaven ook oefeningen tussendoor”, vult Lisanne aan. “Maar de interactie tussen de deelnemers bleef een beetje achter.” Alle drie de gespreksleiders waren blij met de procesbegeleider. “Die gaf sturing als het nodig was. En kon inhaken als het even stilviel. Dan heb je niet het gevoel dat je de groep alleen moet draaien.”
Géén training
Kim vertelt dat het wel even balans vinden was tussen training en gesprek. “Dat ‘trainingsgevoel’ moesten we echt loslaten. Daar hebben we het ook over gehad. Dus hoe kun je ervoor zorgen dat mensen niet gaan zitten luisteren. We spraken af om het op voorhand te benoemen: wij komen geen training geven, wij komen vertellen hoe het werkt bij ons. Maar ook: vragen, opmerkingen en interactie zijn welkom. Dat gaf volgens mij wel wat ademruimte bij de deelnemers.”
“Je eerste jaar bij de JP’ stoomt nieuwe medewerkers klaar voor eigenaarschap
over hun eigen ontwikkeling”
Trekken en sturen
Martine en Roel verzorgden de bijeenkomsten ‘bespreekbaar maken van seksualiteit’ en deden dat samen. Roel: “Volgens mij verliepen de bijeenkomsten daardoor heel soepel.” Ook zij bereidden zich goed voor en dachten na over de vorm. “We hebben Mentimeter gebruikt”, vertelt Martine. “We begonnen met een aantal vragen die de deelnemers op hun telefoon konden beantwoorden. Over de antwoorden gingen we vervolgens met elkaar in gesprek.” Natuurlijk waren de groepen wisselend. “Bij de ene groep moesten we wat meer trekken, bij de andere wat meer sturen”, zegt Roel. “Daarin was de procesbegeleider ook helpend.” “Want de procesbegeleider was een vertrouwd persoon voor de groep”, vult Martine aan. Roel brengt nog wel een aandachtspunt naar voren: “De groepsvorming: bij de ene groep was die sterker dan bij de ander. Misschien is het beter om de eerste bijeenkomst fysiek te doen?”
De draad af en toe kwijt
Lies en Nelleke van ‘geef me de 5’ hebben vergelijkbare ervaringen. “Ik houd ervan om dingen voor te bereiden”, zegt Lies. “Dus ik had wel een structuur bedacht, met een filmpje en oefeningen. Ook voor als het stilviel. Dat hielp mij om het gesprek aan te gaan.” Nelleke was blij met de procesbegeleiding. “Ook ik had alles netjes op papier. Maar als je aan het praten bent, raak je de draad toch af en toe even kwijt. De procesbegeleider hielp me dan weer op weg.”
Hard werken
Maar de laatste bijeenkomst pakte anders uit. Gespreksleider Arjen vond zijn bijeenkomsten ‘rommelig’. “Het is de laatste bijeenkomst in de reeks, het onderwerp is niet echt concreet, ik vond het hard werken. Vooral om de deelnemers aan de praat te krijgen. Ze waren heel afwachtend.” Door te benoemen wat de bedoeling was, kreeg Arjen de deelnemers toch een beetje los. “Ik heb gezegd dat ze zich niet hoefden te schamen. Dat we bij elkaar waren om van elkaar te leren en elkaars ontwikkeling te bespreken.”
Mooie open gesprekken
Regiocoördinator en procesbegeleider Gerjanne nam een bijeenkomst ‘jouw ontwikkeling’ over. “Ik vond het juist verrassend mooi gaan. Ik was natuurlijk bij de eerste vijf gesprekken met de groep geweest. Dan grijp je makkelijker terug op eerdere bijeenkomsten. Er ontstonden mooie, open gesprekken.” Karin moet als gespreksleider ‘haar’ bijeenkomst ‘jouw ontwikkeling’ nog geven. “Dat mensen zelf inbreng moeten hebben, maakt deze bijeenkomst ook echt anders, denk ik.” “Kunnen we hieruit concluderen dat het beter is als de procesbegeleider deze laatste bijeenkomst leidt?”, vraagt regiocoördinator Anita, die zelf ook procesbegeleider is. Daar is iedereen het mee eens. Karin: “Mooi! Want dat is iemand die de deelnemers kent en bruggetjes kan slaan tussen onderwerpen.”
“Het is bij de JP heel normaal dat je elkaar opzoekt”
Beter fysiek?
Nelleke is benieuwd wat de deelnemers eigenlijk van de bijeenkomsten vonden. Arjen: “Dat hebben we gevraagd. Ze waren positief. Ze hechtten vooral waarde aan voorbeelden die ze in de praktijk kunnen gebruiken. Ze misten wel het fysieke contact.” “Deelnemers vonden het bijzonder dat we zoveel tijd in hen staken”, vult Gerjanne aan. “En inderdaad, dat fysieke contact is belangrijk, maar mensen elke keer voor twee uurtjes naar Deventer laten komen had niet gekund.” “Roel stelde het al voor: moeten we de eerste bijeenkomst niet fysiek doen?”, zegt Anita. “Of beter nog: de eerste twee bijeenkomsten, op één dag. Dan ontmoeten ze tijdens de eerste sessie gelijk ook onze bestuurders in levenden lijve.”
Elkaar opzoeken
“Moeten we de laatste bijeenkomst dan niet ook fysiek doen?”, vervolgt Gerjanne. “Goed idee”, reageert Martine. “Want tijdens die bijeenkomst gaat het over henzelf. Online kan dan een drempel opwerpen.” “En dan combineren we dat met een lunch”, zegt Karin. “Met ruimte voor persoonlijke vragen en gericht advies over de stappen die deelnemers kunnen nemen. Dan krijgt het ook echt borging.” “En zou het ook leuk zijn om de deelnemers van een groep te vragen elkaar tussendoor eens op te zoeken op locatie of af te spreken met elkaar?”, voegt Anita toe. Karin is gelijk enthousiast. “Dan leren ze al aan het begin van hun ‘JP-carrière’ dat het normaal is dat je elkaar opzoekt! Dat je het niet alleen binnen je eigen locatie hoeft te zoeken.” Astrid werkt op het centraal bureau en laat nog weten dat de verwachting is dat er straks elk jaar 20 tot 25 groepen met nieuwe deelnemers het programma doorlopen. “We hebben dus meer gespreksleiders en procesbegeleiders nodig! Hoe vinden we die mensen?” Gerjanne: “Laten we afspreken dat we collega’s waarvan we denken dat ze het kunnen enthousiasmeren.”
