"Ik blijf altijd kritisch, voor hem"

Speel de video

Anjo is de broer van Ton. Anjo vindt het fijn dat zijn broer bij de JP blijft leren en ontwikkelen.

Veiligheid en geborgenheid

Na lang thuis te hebben gewoond, verhuisde Ton zo’n 15 jaar geleden naar een woongroep in Tiel. ‘Maar constant mensen om zich heen vond hij niet prettig. Nu woont hij in zijn eigen appartement. Daar voelt hij zich wel thuis. Het is echt zijn thuis.’

Wat voor Anjo het belangrijkste is, is dat zijn broer zich veilig voelt en altijd op iemand kan terugvallen. ‘Geborgenheid, daar heeft hij heel veel behoefte aan. Hij vindt het leuk om in de ontmoetingsruimte de gezelligheid op te zoeken. En als er iets is, dan is er iemand voor hem. Maar als hij alleen wil zijn, dan kan dat nu ook. Hij kan nu zelfstandiger zijn leven leiden.’

Ik ken hem door en door, en dus ook zijn valkuilen

Wonen in de stad

Ton woont midden in de stad. ‘Het is heel mooi dat hij onder de mensen komt. Maar je krijgt ook te maken met de nadelen ervan. Kinderen komen belletje lellen en er willen mensen naar binnen. Ton ziet niet altijd goed wie er voor de deur staat en is dan snel geneigd iemand binnen te laten. Bij de intercom hebben we nu een pictobord opgehangen met foto’s van mensen die hij kent en vertrouwt. Die mag hij altijd binnenlaten.’

Anjo is nauw betrokken bij de ondersteuning van Ton. ‘Het is heel fijn dat hij goede ondersteuning krijgt, maar ik blijf me wel verantwoordelijk voelen. De wijze van ondersteuning is immers bepalend voor zijn geluk. Ik blijf altijd kritisch, want zijn belang staat voorop.’

Bewindvoerder en broer

Anjo is Tons bewindvoerder en mentor. Een vanzelfsprekendheid voor hem. ‘Toen we nog samen thuis woonden, ben ik altijd de jongere broer geweest die veel voor hem regelde. Ik ken hem door en door, en dus ook zijn valkuilen.’

‘Ik moet er wel op letten om ook zijn broer te blijven. We doen daarom regelmatig leuke dingen samen. Dan gaan we naar het Mega Piraten Festijn of naar de Luchtmachtdagen. Ook bel ik hem vaak op om gewoon even zijn verhaal te horen en het over koetjes en kalfjes te hebben.’

Bekijk deze verhalen ook

“Nu hebben we echt tijd voor elkaar”
Yvonne is moeder van Elise en Marlin. Sinds kort wonen haar dochters in Delden. ‘Ze zitten daar echt op hun plek.’
Lees verhaal

“Blijven kijken naar de mens”
Ieme Rein is maatschappelijk werker in de gemeente Noordoostpolder. Hij is blij verrast door de persoonlijke benadering van de begeleiders van de JP.
Lees verhaal